Polszczyznę regionalną autor definiuje jako "terytorialną odmianę języka ogólnego mającą wszystkie cechy polskiego języka ogólnego oraz pewien zasób właściwości swoistych". Zróżnicowanie regionalne polszczyzny jest stosunkowo niewielkie i nie zakłóca komunikacji językowej. Do połowy XX w. odmiany regionalne stanowiły mowę codzienną inteligencji (dialekt kulturalny), obecnie uwarunkowanie środowiskowe odgrywa mniejsza rolę w związku z upowszechnianiem się polszczyzny ogólnej. (JB)
