O rozwoju słowotwórstwa rzeczowników w języku serbsko-chorwackim
Autor/redaktor:
Elżbieta Wrocławska
Opublikowany w:
Procesy rozwojowe w językach słowiańskich .- Warszawa, 1992
[Wyświetl]
Strony:
199-205
Języki:
pol
Abstrakt:
W artykule rozwój słowotwórstwa rzeczowników został przedstawiony na przykładzie kształtowania się funkcji i dystrybucji wybranych rzeczownikowych formantów słowotwórczych w oparciu o opracowania dotyczące tego zagadnienia w tekstach starochorwackich z XV-XVII w. (czakawskich i dubrownickich sztokawskich) oraz zagrzebskiej gramatyki serbsko-chorwackiego wariantu współczesnego języka literackiego. Różnice w słowotwórstwie rzeczowników pomiędzy dwoma wariantami: czakawskim i sztokawskim w podobnym przedziale czasowym są niewielkie. Zestawienie materiału ze współczesnym językiem literackim pozwala wskazać różnice w produktywności formantów, np. mniej lub bardziej produktywne w języku współczesnym sufiksy -ač, -ista, -aš, -e, -eta występują rzadko w tekstach dubrownickich; ograniczoną produktywność w tekstach dubrownickich wykazują sufiksy, które we współczesnym języku literackim są bardzo produktywne -aj, -ińa, -kińa, -ište, -lo, -ńa oraz bardzo produktywny w tekstach dubrownickich sufiks -stvo charakteryzuje się dużą produktywnością we współczesnym języku literackim. Analiza materiału pozwala wskazać dwie tendencje rozwojowe słowotwórstwa serbsko-chorwackiego: 1) zwiększenie się produktywności formantów tworzących derywaty, które należą do kategorii nomina agentis i nomina professionalia oraz 2) pojawianie się znacznej liczby nowych formantów obcego pochodzenia – są to najczęściej sufiksy lub prefiksy wyodrębnione z zaadaptowanych wyrazów obcych stanowiących słownictwo międzynarodowe, m.in. -ist i -ista, -at, -er, np. automobilist, panslavist, rektorat, separat, frizer, simpatizer. (PK)
