O nakładaniu się różnych struktur semantyczno-logicznych : na przykładzie języka bułgarskiego
Autor/redaktor:
Violetta Koseska-Toszewa
Opublikowany w:
Procesy rozwojowe w językach słowiańskich .- Warszawa, 1992
[Wyświetl]
Strony:
77-84
Języki:
pol
Abstrakt:
W artykule na przykładzie nazw własnych i deskrypcji określonych w materiale z języka bułgarskiego przedstawiono tezę, że w języku naturalnym istnieją czyste kategorie semantyczne, które w wyniku wspólnej własności mogą zachodzić na siebie. W zdaniach Marija e učitelka po himija i Marija se vъrna predi malko imię własne występuje bez rodzajnika, lecz nie jest symbolem samodzielnym, jest zależne od kontekstu – nie desygnuje, lecz denotuje jeden jedyny przedmiot. Może być więc utożsamiane z każdym innym niesamodzielnym symbolem, jeżeli odnosi się do pojedynczego przedmiotu. Umożliwia to wyrównanie formalne obu omawianych kategorii semantycznych, dlatego w języku bułgarskim pewna grupa nazw własnych może występować z rodzajnikiem, np. Mičeto se vъrna v 5 časa i Dunavъt e pridošъl. Niekiedy w języku bułgarskim przy niektórych nazwach pospolitych, które wyrażają bardzo bliski stopień pokrewieństwa, dochodzi do utraty rodzajnika, np. Tatko započna rabota i Majka go običa. Nakładanie się omawianych struktur w języku bułgarskim wskazuje na dwie przeciwstawne tendencje: 1) zachowanie się imienia własnego jak deskrypcji określonej – użycie imienia własnego z rodzajnikiem i 2) funkcjonowanie nazw pospolitych jako nazw własnych w sensie logicznym – tracą wtedy rodzajnik. (PK)
