Słownictwo obcego pochodzenia na warsztacie badacza : problem granic ("głębokości") opisu genetycznego
Autor/redaktor:
Bogdan Walczak
Opublikowany w:
Leksyka słowiańska na warsztacie językoznawcy .- Warszawa, 1997
[Wyświetl]
Strony:
269-280
Języki:
pol
Abstrakt:
Autor przez słownictwo obcego pochodzenia rozumie – przyjmując genetyczne kryterium podziału – wszelkiego rodzaju zapożyczenia: zarówno właściwe zapożyczenia leksykalne, jak i zapożyczenia semantyczne oraz kalki strukturalne (słowotwórcze). W artykule przedmiotem rozważań są jedynie zapożyczenia właściwe. W ramach badań etymologicznych wyróżnia się dwa stanowiska: morfosemantyczne – analiza etymologiczna powinna sięgać aż do aktu słowotwórczego, który dał początek opisywanemu wyrazowi, i leksykalistyczne – analiza ma na celu dostarczenie jedynie informacji wyjaśniających, skąd wziął się opisywany wyraz. Na podstawie teoretycznych rozważań autor wymienia trzy możliwości opisu genetycznego wyrazów obcego pochodzenia w polszczyźnie: 1) opis może sięgać retrogresywnie tylko do aktu zapożyczenia; 2) może ograniczać się do wskazania ostatecznego źródła etymologicznego badanego wyrazu; 3) może obejmować przedstawienie całej drogi, którą przebył wyraz obcy, przed zapożyczeniem do języka polskiego. Na potrzeby leksykologii i leksykografii polskiej wystarczającym opisem wydaje się być opis pierwszy, choć najważniejsza jest konsekwencja w wyborze i stosowaniu jednego rozwiązania do wszystkich opisywanych jednostek leksykalnych. (PK)
