Metodologiczne aspekty opisu współczesnych neologizmów i neosemantyzmów polskich
Autor/redaktor:
Teresa Smółkowa
Opublikowany w:
Leksyka słowiańska na warsztacie językoznawcy .- Warszawa, 1997
[Wyświetl]
Strony:
257-267
Języki:
pol
Abstrakt:
W artykule za neologizmy uznaje się nowe wyrazy powiększające ilościowy zasób słownictwa, za neosemantyzmy – nowe znaczenia wyrazów powodujące zmiany jakościowe. Praca nad wyodrębnieniem współczesnych neologizmów i neosemantyzmów polskich – najczęściej traktuje się tak wyrazy nienotowane w słownikach języka polskiego wydanych przed II wojną – jest pracą żmudną i często wiąże się z brakiem zadowalających wyników. W dwóch powojennych jednojęzycznych słownikach polskich: 11-tomowym pod red. W. Doroszewskiego i 3-tomowym pod red. M. Szymczaka, neologizmy nie zostały oznaczone kwalifikatorami. Autorka sceptycznie traktuje założenia F. de Saussure'a, że zmiany językowe zachodzące w danym momencie (synchronia) rozumianym jako odcinek na osi czasu, są niewielkie i nie trzeba ich uwzględniać przy opisie stanu języka. Na podstawie rozważań można przyjąć za leksem neologizm, który występuje na całej długości danego okresu, jest poświadczony w różnych źródłach i nazywa ważny fragment rzeczywistości. Najnowsza warstwa słownictwa zawiera więc zarówno neologizmy, które są leksemami, jak i neologizmy będące nieustabilizowanymi jednostkami. (PK)
