Omówienie funkcji składniowej i charakterystyki semantycznej epitetów w utworach G. Herlinga-Grudzińskiego prowadzi do wniosku, że dobór środków artystycznych podporządkowany został zgodności formy i funkcji komunikatu w odniesieniu do jego kształtu stylistycznego. Charakterystyczna dla idiolektu G. Herlinga-Grudzińskiego jest tendencja do spiętrzeń epitetów i wykorzystania kontrastu wynikajacego z ich semantycznego nacechowania. Epitety metaforyczne i semantyczne skupiają się najczęściej wokół pola wyrazów określajacych zmysły. (HK)
