Autorka przedstawia szczegółową analizę nazw własnych występujących w wybranych kilku utworach S. Lema. Wykazuje w ten sposób różnice cechujące onomastykę nurtów: realizmu synchronicznego, fantastyczno-naukowego oraz groteskowo-ludycznego. Autorka udowadnia, że w przypadku nurtu realizmu synchronicznego oraz fantastyczno-naukowego S. Lem wykorzystuje nazwy autentyczne lub sprawiające wrażenie autentycznych, natomiast w nurcie groteskowo-ludycznym nazwy mają przykuwać uwagę czytelnika swoją niecodziennością oraz, nierzadko, kontrastową budową. Dla nazw własnych nurtu groteskowo-ludycznego charakterystyczne jest wykorzystywanie internacjonalizmów oraz specjalistycznej terminologii naukowej. (MF)
