Analiza czasowników "patrzenia" (nazywających postrzeganie wzrokowe) i czasowników nazywających zjawiska świetlne wchodzących w języku polskim w skład skonwencjalizowanych metafor lub struktur sfrazeologizowanych o pochodzeniu metaforycznym. Autor odwołuje się do językoznawstwa kognitywnego (zagadnienia mechanizmów tworzenia pojęć i kategoryzacji zjawisk). Zbadane znaczenia kontekstowe czasowników percepcji wzrokowej wskazują, że czasowniki te używane są także w funkcji percepcji słuchowej, smakowej, czuciowej, w funkcji typowej dla czasowników mentalnych oraz w zwrotach grzecznościowych. Czasowniki percepcji wzrokowej pełniące funkcje czasowników mentalnych należą do grupy nadrzędników w zdaniach intensjonalnych. Dzięki mechanizmom metaforyzacji i metonimizacji analizowane czasowniki są często wykorzystywane w tworzeniu struktur pojęciowych. (Bi)
