Celem artykułu jest charakterystyka syntaktyczna związku czasownika z okolicznikiem sposobu we współczesnej polszczyźnie mówionej. Autorka analizuje zapisy tekstów mówionych reprezentujących zarówno język kulturalny, jak i język osób niewykształconych. Współczesny materiał językowy zestawiany jest z materiałem ujętym w pracy J. Nowakowskiej "Określniki sposobu w języku polskim" (Lwów, 1933). Niektóre kategorie wyróżnione przez J. Nowakowską nie są realizowane w tekstach współczesnych, część okoliczników wyszła z użycia, inne nie zostały odnotowane przez J. Nowakowską, ale występują współcześnie. Odmienne jest położenie okolicznika sposobu w zdaniu: w dawniejszych tekstach okolicznik przeważnie występuje po czasowniku, natomiast w materiale współczesnym przed czasownikiem. Według autorki rozbieżności wynikają z odstępu czasu oraz ograniczenia źródeł J. Nowakowskiej do polszczyzny kulturalnej, ponieważ konstrukcje składniowe z okolicznikiem sposobu w języku mówionym osób wykształconych mają inną postać niż w języku mówionym osób niewykształconych. (Bi)
