Autorka analizuje materiał wyekscerpowany z białostockich ksiąg metrykalnych z lat 1885-1939 (imiona), skorowidza ślubów z lat 1919-1935 i skorowidza urodzonych w 1941 (nazwiska). Wskazuje na wpływ języka polskiego i rosyjskiego na żydowskie imiona pochodzenia biblijnego, prowadzący do powstania licznych form wariantywnych. Wśród nazwisk zauważalna jest strukturalna hybrydalność. Najliczniejsze są nazwiska patronimiczne, jednak liczną grupę stanowią też nazwiska utworzone od imienia matki. Charakterystyczną, choć nieliczną grupę stanowią nazwiska-abrewiatury. Autorka wskazuje zarówno cechy świadczące o kontynuacji historycznych tradycji kulturowych, jak również przejmowanie elementów obcych (zwłaszcza słowiańskich) i włączanie ich do żydowskiego systemu nazewniczego. (MF)
