Przedmiotem artykułu są patronimiczne i dzierżawcze nazwy miejscowe, których źródłem były imiona chrześcijańskie. Autorka uwzględnia imiona będące dwuczłonowymi formami słowiańskimi oraz przyjęte przez Kościół i Cerkiew imiona obce. Na terenach ruskich były to przede wszystkim imiona o pochodzeniu bizantyjsko-greckim. W materiale toponimicznym poświadczone są dwa systemy imienne polski i ukraiński, które wzajemnie oddziaływały na siebie. Znacznie bogatszy jest system ukraiński. Analiza materiału toponimicznego pozwala stwierdzić, że imiona chrześcijańskie wykazują szereg wspólnych cech z ukraińskim systemem antroponimicznym. Do najważniejszych należą: imiona w zaadaptowanej formie, tworzenie hipokorystyków oraz zbiór identycznych środków słowotwórczych. (PK)
