Na podstawie wydań z 1925 i 1982 r. opartych na nowobułgarskim tekście Biblii. W okresie jego tworzenia, tj. w drugiej połowie XIX w., norma użycia form narratywnych w nienacechowanej stylistycznie narracji historycznej była już w pełni ustabilizowana i obejmowała ich użycie w funkcji imperceptywnej, w narracji odniesionej do faktów bardzo odległych w czasie, na podstawie konwencji stylistycznych i dla realizacji funkcji rezultatywnych. (Kar)
