Przedmiotem badań kitabistyki są rękopiśmienne teksty Tatarów (muzułmanów) Wielkiego Księstwa Litewskiego, będące przekładami z języka arabskiego oraz z innych języków islamu (tureckiego, perskiego…) lub przeróbkami w duchu egzegezy islamu staropolskich tekstów chrześcijańskich. Rękopisy powstawały od 2. poł. XVI wieku, a ich specyfiką jest to, że język staropolski oraz starobiałoruski zapisywano specjalnie zaadaptowanym alfabetem arabskim. XVI-wieczne oryginały nie zachowały się do naszych czasów, przetrwały jednak liczne i różnorodne ich kopie, które stanowią dzisiaj cenną podstawę źródłową do badań z zakresu kitabistyki. W artykule omówione są metody i zadania badawcze kitabistyki. (IŁ)
