Charakterystyka dwu- i kilkujęzycznych słowników drukowanych zawierających wersję łacińską (podstawową) i polską, w szczególności dzieł J. Mączyńskiego, M. Volckmara i P. Artomiusza. Omówiono źródła wersji łacińskiej, metodę leksykograficzną, wpływ leksykografii obcej na obraną metodę leksykograficzną, powiązania między poszczególnymi słownikami oraz osobliwości leksykalne i zapożyczenia charakterystyczne dla leksykografii omawianego okresu. Analizie poddano ujęte w słownikach słownictwo polskie: neologizmy, kalki, zapożyczenia (bohemizmy i rutenizmy), regionalizmy oraz archaizmy. Wnioski przedstawione zostały w formie porównania poszczególnych słowników oraz ich zestawienia z leksykografią łacińsko-polską pierwszej połowy XVI w. (Bi)
