Tematem książki są strategie translatorskie wykorzystywane przy przekładzie konstrukcji nacechowanych emocjonalnie w utworach H. Sienkiewicza na język szwedzki. Autorka rozpatruje czynność tłumaczenia na poziomie składniowym (nacechowane stylistycznie formy datiwu mi, ci), morfologicznym (derywaty ekspresywne, wykrzykniki emotywne) i leksykalnym - na przykładzie językowego obrazu 'strachu'. Różnice systemowe między obydwoma językami przejawiają się głównie w dziedzinie składni i częściowo morfologii oraz w zakresie i charakterze słownictwa emocjonalnego. (HK)
