Autor przedstawia opracowanie językowe leksemu wihajster na płaszczyźnie wewnątrzjęzykowej (gramatyka, semantyka) i zewnątrzjęzykowej (etymologia, ortografia, pragmatyka). Wskazuje, że najczęściej jest to nacechowane określenie narzędzia, które pojawiło się w polszczyźnie przed II wojną światową, prawdopodobnie jeszcze w XIX wieku. Podkreśla także, że nie można określać wihajstra mianem germanizmu w ścisłym sensie tego słowa. Autor przedstawia także informacje o innych polskich wyrażeniach, mających podobne cechy semantyczne. (MF)
