W artykule analizowane są cechy języka dwóch religijnych wierszy odnalezionych w żytomierskich księgach grodzkich z 1635 r. Jeden z wierszy jest napisany w ukraińskiej redakcji języka cerkiewnosłowiańskiego, drugi w języku polskim. Autorzy analizują cechy fonetyczne i leksykalne obu tekstów, wskazując na liczne archaizmy odróżniające język tekstów od standardu stosowanego w tekstach zapisków sądowych. (MF)
