Materiał językowy pochodzi z dziewięciu rękopisów psałterzowych w redakcji archaicznej (ochrydzkiej i presławskiej) i redakcji nowej (w wersjach norowskiej, atońskiej, cyprianowskiej i cyprianowsko-atońskiej). Za innowacje autorka przyjmuje formy wprowadzane do kolejnych redakcji, które zastępowały użyte wcześniej odpowiedniki słowotwórcze. Przegląd różnic słowotwórczych potwierdza stopniowe wycofywanie się niektórych form na rzecz innych. Tendencje słowotwórczej modyfikacji tłumaczenia, które uznawane są za typowe dla danej redakcji, zwłaszcza w przypadku innowacji, sięgają redakcji wcześniejszej. Według autorki słowotwórcze modyfikacje były konieczne ze względów merytorycznych i formalnych, aby przekład był zgodny ze źródłem greckim i przejrzysty pod względem semantyczno-stylistycznym. Przejawia się to w stosowaniu form prefigowanych w miejsce nieprefigowanych, wyrazów złożonych w miejsce niezłożonych oraz eliminowaniu form archaicznych. (PK)
