Autorka omawia przymiotnikowe neologizmy bułgarskie należące do leksyki międzynarodowej i mające w polszczyźnie odpowiedniki utworzone od tych samych podstaw. Leksemy zostały wyekscerpowane ze słownika oraz ze stron internetowych o charakterze informacyjnym. Ich analiza wskazuje najbardziej produktywne sufiksy, a także najbardziej typowe podstawy słowotwórcze, którymi w przeważającej większości są wyrazy pochodzenia angielskiego. Konfrontacja zebranego materiału z polskimi przymiotnikami utworzonymi od tych samych podstaw pozwala na wyróżnienie trzech grup: w pierwszej zachodzi pełna tożsamość ekwiwalentów, w drugiej przymiotnik polski utworzony jest za pomocą innego sufiksu niż bułgarski, w trzeciej przymiotnik bułgarski nie ma swojego odpowiednika polskiego i w przekładzie zachodzą różnice we frazie nominalnej. Autorka wskazuje też sytuacje, w których dla polskich przymiotników brak adekwatnego odpowiednika bułgarskiego. (MF)
