Praca stanowi próbę opisu języka familijnego w aspektach aksjologicznym, materialnym i społecznym. Autorka bada słownictwo powiązane z codziennym życiem rodziny polskiej i jej domu. Skupia się na języku ziemiaństwa i mieszczaństwa, a także inteligencji, uważając je za najtrwalsze i zapewniające najlepszy przekaz pokoleniowy. Przyjmując wyłącznie pozytywne widzenie domu i rodziny, odnotowuje poważne zmiany języka rodzinnego po 1945 r. Materiał językowy stanowią, oprócz danych słownikowych, fragmenty tekstów literackich, publicystycznych, pamiętnikarskich oraz ankiety i bezpośrednie obserwacje autorki. Język familijny przedstawiony jest jako zjawisko społeczne oraz jako jeden z obszarów polszczyzny. Przedstawione zostały jego językowe elementy. Autorka ukazuje, w jaki sposób realizują się językowo relacje między członkami rodziny, rola kobiety w rodzinie, życie codzienne, święta i tradycje. Pracę uzupełniają cztery aneksy: pierwszy analizuje pojęcia i słowa dom oraz rodzina, drugi stanowi zbiór tekstów, trzeci - przykłady słownictwa rodzinnego z tekstów określonych autorów. Aneks czwarty to obszerna bibliografia. (MF)
