Autorka uznaje język prasy za przynależny do stylu informacyjnego z elementami stylu perswazyjnego, ukrywanego poprzez stosowanie wykładników imperceptywności i hipotetyczności. Omówione zostały cechy charakterystyczne, cele i budowa tekstów prasowych, przy czym najwięcej uwagi poświęcono nagłówkom. Dokonano ogólnego podziału tekstów doniesień prasowych ze względu na ustosunkowanie się nadawcy do treści; stwierdzono, że w tekstach pochodzących z wiarygodnych źródeł nie stosuje się stylizacji imperceptywnej, natomiast w pozostałych wyróżnionych klasach (informacje z mniej wiarygodnych źródeł, o mniejszej randze, lokalne, poufne, sensacyjne, podjudzające) użycie wyspecjalizowanych wykładników znaczeń imperceptywnych jest częste. Przytoczono przykłady wypowiedzi prasowych niosących znaczenia modalne, przyporządkowując je do grup tekstów: o tematyce politycznej, procesowej (dochodzenia policji, procesy sądowe), prezentujących hipotezy naukowe, przekazów historycznych. Omówieniu poddano motywację do stosowania oraz siłę wykładników znaczeń imperceptywnych i hipotetycznych w różnych typach wydawnictw prasowych. (Bi)
