W artykule omówiono pochodzenie, charakter, znaczenie, tytuły i zestaw ksiąg niekanonicznych Starego Testamentu oraz ich miejsce w reprezentatywnych przekładach Biblii z XVI w. Stwierdzono, że Sz. Budny nie dokonał samodzielnego tłumaczenia Apokryfów, lecz zaczerpnął tekst z "Biblii brzeskiej", wprowadzając drobne zmiany redakcyjne, określane jako poprawki leksykalne o podłożu doktrynalnym, przeważnie neologizmy. Mniemanie o oryginalności przekładu w ocenie autorki wpłynęło na badania nad językiem tłumacza. Analizie poddano 122 karty druku, w artykule przytoczono paralelne fragmenty z "Biblii Budnego" oraz "Biblii brzeskiej" i wskazano typy odstępstw: zmiany leksykalne i gramatyczne. Analiza wykazała również, że w przekładzie Apokryfów widoczne są tendencje niezgodne ze składnią, frazeologią i innymi cechami językowo-stylistycznymi pozostałych części Biblii w tłumaczeniu Sz. Budnego. (Bi)
