Analizie poddano rozwój fonetyczny form polegający na postępującym dwuetapowym procesie redukcji formantu: w pierwotnych formach -owic, -' ewic z akcentem na przedostatniej zgłosce nastąpił zanik interwokalicznego -w- i zmiana o +i ⇒ oi̯. Występujące do dziś formy nazwisk południowokaszubskich i krajniackich z sufiksami -óc, -éc znajdują swe odpowiedniki na obszarze łużyckim i czeskim, gdzie formanty te rozwinęły się jednakowo, oraz w formach słowińskich, dokumentujących z reguły pośredni etap w procesie zmian dokonujących się w sufiksach. W artykule zbadano obecność kaszubsko-słowińskich nazwisk patronimicznych z omawianym formantem (na różnych etapach jego rozwoju) w źródłach pisanych z okresu od połowy XVII do XX wieku. Poświadczenia analizowanych form pochodzą z akt parafialnych, szkiców etnograficznych i podróżniczych oraz słowników. Autorka omawia badania E. Brezy przeprowadzone na archiwalnych materiałach kaszubskich i ustosunkowuje się do jego tez. (Bi)
