Analiza historycznojęzykowa spuścizny J. Ursinusa, uczonego przełomu XVI-XVII w., obejmującej podręczniki do gramatyki, prace naukowe, korespondencję. Przedstawiono uwagi autora dotyczące nauczania polskiej ortografii i fonetyki, omówiono miejsce w podręcznikach do łaciny wiadomości z zakresu słowotwórstwa, fleksji, składni, nieodmiennych części mowy, leksyki języka polskiego. Przeprowadzono analizę językową rękopiśmiennych listów uczonego, opisano nazwy układu kostnego oraz polski słownik nazw roślin. (JG)
