Autor bada przemiany, jakie zaszły w 2. połowie XX w. w akcencie rosyjskich rzeczowników zakończonych na -a i -я. Omawia wyrazy należące do trzech typów akcentowych, materiał do badań został zaczerpnięty ze słowników języka rosyjskiego oraz z wyników badań współczesnego użycia z końca XX w. Wskazuje najbardziej charakterystyczne tendencje, zwracając uwagę na przesunięcia akcentu w deklinacji. Podkreśla, że w utartych frazach, przysłowiach i powiedzeniach zostaje utrwalony konkretny, nierzadko archaiczny wariant. (MF)